Vallë, a është njëlloj ai që ishte i vdekur, por që Ne e ngjallëm e i dhamë dritë, me të cilën ecën mes njerëzve me atë që ka mbetur në thellësitë e errësirave nga të cilat nuk mund të dalë asnjëherë? Kështu, mohuesve u duken të këndshme veprimet e tyre.
─────────────
đź“ś – “VallĂ«, a Ă«shtĂ« njĂ«lloj ai qĂ« ishte i vdekur, por qĂ« Ne e ngjallĂ«m e i dhamĂ« dritĂ«, me tĂ« cilĂ«n ecĂ«n mes njerĂ«zve …” – Ky Ă«shtĂ« njĂ« shembull qĂ« Allahu e jep pĂ«r besimtarin, i cili para se tĂ« besonte, ishte i vdekur, i harruar nĂ« humbje, i zhytur nĂ« rrugĂ«n e shkatĂ«rrimit, dyshimit dhe pasigurisĂ«. MĂ« pas, Allahu e ngjalli atĂ«, duke i dhĂ«nĂ« jetĂ« zemrĂ«s sĂ« tij nĂ«pĂ«rmjet imanit qĂ« i dhuroi, e udhĂ«zoi nĂ« rrugĂ« tĂ« drejtĂ« dhe ia mundĂ«soi qĂ« tĂ« pasonte profetĂ«t e Tij. Ai thotĂ«: “…i dhamĂ« dritĂ«, me tĂ« cilĂ«n ecĂ«n mes njerĂ«zve.” PĂ«rmes kĂ«saj drite, ai udhĂ«zohet pĂ«r ndĂ«rtimin e sjelljes sĂ« tij dhe çdo çështje tĂ« jetĂ«s. Drita Ă«shtĂ« Kur’ani ose Islami, tĂ« dyja shpjegimet janĂ« tĂ« sakta.
- “… me atĂ« qĂ« ka mbetur nĂ« thellĂ«sitĂ« e errĂ«sirave nga tĂ« cilat nuk mund tĂ« dalĂ« asnjĂ«herĂ«?” – A Ă«shtĂ« njĂ«lloj njĂ« fatlum i tillĂ«, me dikĂ« qĂ« Ă«shtĂ« i zhytur mes errĂ«sirave tĂ« paditurisĂ« e gjynaheve tĂ« llojllojshme?! Ky njeri nuk ka asnjĂ« rrugĂ«dalje pĂ«r tĂ« shpĂ«tuar nga kĂ«to errĂ«sira. Kjo ngjan me fjalĂ«n e Allahut tĂ« MadhĂ«ruar nĂ« njĂ« ajet tjetĂ«r: “Allahu Ă«shtĂ« MbrojtĂ«si (i dashur) i atyre qĂ« besojnĂ« dhe i nxjerr ata prej errĂ«sirave nĂ« dritĂ«. PĂ«r ata qĂ« nuk besojnĂ« kujdestarĂ« janĂ« shejtanĂ«t, tĂ« cilĂ«t i nxjerrin ata prej drite pĂ«r t’i futur nĂ« errĂ«sira. KĂ«ta janĂ« banorĂ« tĂ« Zjarrit, ku do tĂ« qĂ«ndrojnĂ« pĂ«rjetĂ«sisht.” [Bekare 257].
Ose: “A është më i udhëzuar ai që ecën i përmbysur me fytyrë për tokë, apo ai që ecën me ekuilibër të plotë në Rrugën e Drejtë? Thuaj: “Është Ai që ju krijoi, që ju dhuroi të dëgjuarit, shikimin dhe aftësinë e të menduarit, por shumë pak mirënjohje po tregoni ndaj Tij.””[Mulk 22] ,
Ose: “Këta dy grupe (njerëzish) mund të krahasohen me të verbrin dhe shurdhin përkundër atyre që shohin e dëgjojnë. A janë njëlloj këta? A nuk po kujtoheni?!” [Hud 24],
Ose: “I verbri dhe ai qĂ« sheh nuk janĂ« njĂ«lloj. Dhe as errĂ«sirat dhe drita. Dhe as hija (e freskĂ«t) dhe nxehtĂ«sia. Dhe nuk janĂ« njĂ«lloj tĂ« gjallĂ«t dhe tĂ« vdekurit. Allahu bĂ«n tĂ« dĂ«gjojĂ« atĂ« qĂ« Ai do, kurse ti nuk mund ta bĂ«sh tĂ« dĂ«gjojĂ« atĂ« qĂ« Ă«shtĂ« nĂ« varr.” [Fatir 19 – 22]. Ajete tĂ« tilla janĂ« tĂ« shumta.
Edhe në këtë ajet janë përmendur drita dhe errësirat, ashtu si në fillim të sures, ku Allahu thotë: “Të gjitha lavdërimet i takojnë vetëm Allahut, që krijoi qiejt dhe Tokën dhe bëri errësirat dhe dritën…” [En’am 1]. Është Allahu Ai që udhëzon e jep dritën, me urtësinë e Tij. Siç shihet, këtu nuk është pasur për qëllim ndonjë person i veçantë prej besimtarëve apo mohuesve të besimit, sikurse thonë disa. Përkundrazi, ky është një ajet gjithëpërfshirës, që bën fjalë për çdo besimtar dhe mohues në përgjithësi.
- “KĂ«shtu, mohuesve u duken tĂ« mira veprimet e tyre.” – Allahu i LartĂ«suar e pĂ«rcaktoi me kaderin e Tij, qĂ« atyre t’u duket e bukur dhe e dashur rruga e humbjes. Kjo ndodh me urtĂ«sinĂ« absolute tĂ« Allahut tĂ« MadhĂ«ruar. Ai Ă«shtĂ« i vetmi Zot qĂ« meriton adhurimin, i vetĂ«m e i pashoq nĂ« çdo aspekt.
Shejhu (Muhamed Nasib el Rifai) thotë: Kjo u ndodhi atyre si shpagim i merituar për veprat e tyre të padrejta e për shkeljen e kufijve të Allahut, i Cili thotë: “…Por kur ata devijuan, edhe Allahu ua devijoi zemrat. Allahu nuk e udhëzon në rrugë të drejtë një popull që kalon kufijtë.” [Saff 5]. Allahu i Lartësuar kurrsesi nuk do t’ua zbukuronte devijimin, nëse ata do të dëshironin udhëzimin.
Tefsiri i Ibn Kethirit
